فهمیده بودم که دوای دردم غرق شدن در کار است.
نمی توانستم اما خطر کنم
از اردیبهشت و با نزدیک شدن دفاع خطر کردن آخر.
و حالا سه ماه است که مشغولم.
...
استرس شیرینی دارم
از بارهای سنگین
کارهای زیاد
در نوبت های فراوان
و
وقتم برای نوحه سرایی به دو ساعت در هفته تقلیل پیدا کرده.
این بار اربعین،کربلا، به حسین گفتم
آقا امر...
خوشحالم که ابروریزی نکردم با دم به دم حاجت خواستن...
گفتم انچه تو بخواهی بهترین است..
قرمه سبزی گذاشته ام با گوشت بوقلمون که دکتر گفت برای حرکت اسپرم خوب است..
دیروز نسخه پیش-اولیه! پایان نامه را برای استاد فرستادم...
اول،می خواستم این جا از درمان درد های روحی ناباروری بنویسم .از راهکارهایی که حالم را بهتر می کند. برای خودم و بقیه
بعدتر اما که رفتم سلامتکده طوبی برای ویزیت، یک عالمه زن جوان،قدری بزرگتر و کوچکتر از خودم دیدم با مشکلاتی قدری بیشتر و کمتر از خودم که حالشان از من، خیلی بهتر بود با اینکه حجابشان از من شل تر.. و خجالت کشیدم از خودم و روحیه بدم.
بعدتر،توی صحن امام حسین با زنی حرف می زدم و اشک توی چشمهایم بود و او گفت: تو خیلی زود خودتو باختی ..زن داداش من که 18 ساله بچه نداره حال تو رو نداره...
و من تصمیم گرفتم که به خودم بیایم..
همه ی قصه و غصه ها را سپردم به حسین علیه السلام و آمدم.
